Korkuyorum!
Evet ya, korkuyorum.
Cünkü seni seversem hemen huyun suyun değişecek.
Sende sevdigim şeyler farklılaşacak.
Şımaracaksın. ßegenmez olacaksın artık beni.
Çünkü ben artık muhtaç olmuş olacağim sana,senin gözünde.
Öyle degil mi?
ßilmez misin?
Muhtaç olmak acizliktir.
Şimdi seni sevdiğim için cezalandıracaksin beni biliyorum!
Hor göreceksin.
Bekleteceksin.
Aramayacaksin.
Menfaatlerin ön plana çikacak.
Şayet menfaatlerinide sevmezsem beni sileceksin.
Yalan mi? Sileceksin işte!
Sonra her gün benden azar azar uzaklaşacağını seyredip
kahrolacagım.... Yahu ben bir seven'im. Yani seni sevgimle onurlandırmış bir insan. Dünyayi ayakta tutacak insan kudretinin adıdır SEVGİ...
Şimdi ben sevdim diye, bu kudrete ve cesarete sahip oldum diye sen beni nasıl ve ne hakla cezalandırabilirsin?
Aklım almıyor... Zeka seviyem de... İnsanlıgım da... Yüregim de...
Yok! "Seni seviyorum" cümlesini cok sarfetme eskir!
Yok! Herkese "Seni Seviyorum" deme, sadece aşık olunca kullan!
Yok! "Seni seviyorum" demeden once binbir hokkabazlık yap ve sirin görün ki sevdigin sevildigi icin kendini dev aynasında görmesin, onu inlet,süründür,
aklını basına getir, mahvet!
Neden?
Çünkü bu makbul..
Kaç....Sevsen de sevmesen de kaç!
Neden?
Çünkü kaçan kovalanır! Kaçan kovalanır...
İyi de, neden sevdiğim icin kaçıyorum ki? Ben kaçacak ne yaptım? Kaçarak daha mı makbul olacağım? Kaçarsam daha mı kıymetim anlaş ılacak?
Sevmek utanç verici birşey mi ki kaçmam gerek?! Anlayamıyorum...
Oysa ben zaten sevdiğimi severek devleştirmişimdir.
Onun dev aynasında kendisini yeniden devleştirmesine ne gerek var ki? Bir görebilse benim gözlerimle kendini, eminim kıskanacaktır bendeki
kendisini...
Yok ama yok!
Bilmez sevgililer sevilmenin eşsizligini, bilmez...
Ondandır bol keseden sevgiyi böyle tüketişleri...
Ben hic şımarmayan, değişmeyen, yozlaşmayan, uçup gitmeyen,
Tükenmeyen sevgi görmedim.
Artık cenaze törenleri iki türlü yapılmalı. Biri bedenler icin,
Digeri zorla öldürülen sevgiler için!...
Hem artık varlıkları değil, ihtimalleri sever olduk...
Neden?
Çünkü ihtimaller hayallerimizdir.
Sevmekse hayatin bir gercegi.
Hayallerimizde sevgilimiz hic degismez.
Hatta "Seni Seviyorum" dedikce ya gözleriyle, ya elleriyle ya da
tatlı diliyle " beni sevdiğin icin teşekkür ederim aşkım " der...
Teşekkür etmek?! Beni sevdiğin için...
Evet ya... Bir onurdur, bir ödüldür, bir şerefdir sevmek ve
sevilmek. Özgürlüğümüzdür... Cesaretimizdir... İnsanlıgımızdır...
Ayrıcalığımızdır...
Ama ne yazık ki birde bütün bunların farkında olamayışımızdır
sevmek...
Korkuyorum. Hep sevdigim icin cezalandırıldım.
Artik "Seni Seviyorum" derken bana tuhaf tuhaf bakmayacak
varlıklari daha cok sevmeye niyetliyim... Bir çicek gibi... Bir hayvan gibi...
Bir dağ manzarasi gibi...
Bir su damlaciği gibi...
Bir küçük tomurcuk gibi henüz doğmakta olan...
Çünkü hepsinin insanlarda var olan bir büyük silahtan arındırılmışlığı
var.
Yani dilleri yok, dilleri! Konuşamazlar...
Sadece dinlerler...
Sevginizi anlayarak hissederek dinlerler.
Onlara "Pardon! Acaba sizi sevebilir miyim? " demeniz gerekmez.
Direkt söylersiniz sevginizi hesapsızca, umarsızca... Saymadan...
Ve sevgimi ifade edecek her türlü çılgınlıgı hesapsızca yapmak
istiyorum...
Gurur denilen sözcügü sözlüklerden çıkartmak, sevdiğim için
sevilerek ödüllendirilmek istiyorum.
Konu: ParDon!!! Acaba Sizi Sevebilirmiyim!! 
29th Ocak 2007, 13:47
